…..กว่าจะเป็นสุขใจบ้านไร่…..

ย้อนเวลากลับไปกว่า 15 ปี ..พื้นที่แห่งนี้คือที่ปลูกไร่อ้อย พืชเกษตรหลักในยุคนั้น
 หันหน้ามองไปทางไหนก็จะเจอแต่ดงอ้อยไม่เจอต้นไม้สักต้น เวลาตัดอ้อยจะใช้วิธีเผาไฟแล้วจึงตัด
ทำให้พื้นที่แห่งนี้ดูแล้วรู้สึกแห้งแล้ง   นำ้ในลำห้วยก็จะมีนำ้แค่ในฤดูฝน พอหมดฝนแล้วก็จะแห้งไป

…ในวันที่ตัดสินใจว่าจะเปลี่ยนพื้นที่จากป่าอ้อยรกล้าง มาทำเกษตรแบบผสมผสาน 
โดยที่ยังไม่รู้เลยว่าวันข้างหน้าจะเป็นเช่นไร มีคำพูดหนึ่งที่ติดอยู่ในหัว จากสมัยที่ยังเรียนอยู่

“ปลูกในสิ่งที่กิน และกินในสิ่งที่ปลูก”
“ถ้าชอบ….อยากปลูกอะไรก็ปลูกไป”

…จนมาถึงวันนี้ภาพเริ่มชัดเจน  

“กินและใช้ในสิ่งที่มี เหลือก็แบ่งปัน” 
“ความรวยที่ไม่ใช่จำนวนเงินในกระเป๋า”

ทุกคนในครอบครัวได้ใช้ประโยชน์จากสิ่งที่เราสร้าง ..วันนี้หลานๆได้มาต่อยอดความฝันของตัวเอง

“CoCao CoCao Cafe” คาเฟ่เล็กๆในสวนที่สร้างขึ้นมาด้วยมือของพวกเรา
จากต้นไม้เล็กๆ หลายๆ ต้น ผ่านกาลเวลา จนเติบโต พร้อมแล้วที่จะเปิดให้ผู้คน นักเดินทาง
เข้ามาสัมผัสบรรยากาศและเป็นแรงบรรดาใจให้กับคนที่มีฝัน..